Tytułowe pojęcie „analizy integralnokulturowej” jeszcze nie zadomowiło się w języku potocznym i w terminologii nauk społecznych, lecz w ostatnich kilku latach jest na tyle często używane przez redaktora pracy i jego współpracowników, że być może zostanie szerzej zaadaptowane. […] Niewątpliwym walorem pracy jest jej interdyscyplinarny charakter. Ma ona szansę zainteresować prawników, socjologów, kulturoznawców, pedagogów i przedstawicieli innych dyscyplin. Poszczególne teksty są napisane w sposób interesujący, wartko i potoczyście oraz, co więcej, dotyczą zagadnień uznawanych współcześnie za bardzo doniosłe. 

z recenzji Anrzeja Kojdera

Jest to ważna i potrzebna polskiemu czytelnikowi akademickiemu praca. Zawarte w niej artykuły podejmują najbardziej istotne kwestie dotyczące tworzenia zasad normatywnych obowiązujących w społeczeństwie, w tym zwłaszcza regulacji prawnych. […] W sensie teoretycznym i metodologicznym praca odwołuje się do rozwijanego od paru lat w ramach Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego (Zakład Prawnych i Społecznych Badań Integralnokulturowych; Europejski Ośrodek Studiów Penologicznych) ujęcia integralnokulturowego. […] Ujęcie to dąży do wspólnej (czyli integralnej) analizy danych uzyskiwanych z różnych dyscyplin wiedzy nauk społecznych, humanistyki i prawa. W tomie widać dążenie do „problemocentrycznej” syntezy – poszukiwania w języku nauk społecznych i prawnych tego, co łączy je w analizie konkretnych zagadnień badawczych, a nie tego, co stanowi o ich odrębności i specyfice. Książka ta, mimo swojej sporej objętości, jest pracą żywą i interesującą, która będzie z pewnością dyskutowana na zajęciach uniwersyteckich i czytana przez normalnych czytelników ciekawych przemian współczesnego świata.

z recenzji Sławomira Łodzińskiego